Czyszczenie na mokro. Kąpiele tkanin mogą być przeprowadzone w zimnej lub ciepłej wodzie z dodatkami czyszczącymi lub bez nich. Mycie w roztworze wodnym środków piorących stosuje się w zależności od rodzaju tkaniny oraz jej stanu zachowania. Kąpiel w środowisku alkaicznym (kationowa), kwaśnym (anionowa) względnie niejonowym lub mieszanym (np. najpierw niejonowe, a następnie kationowe) musi być odpowiednio dobrana do rodzaju włókien, różnie reagujących na te wodne roztwory.
W praniu tkanin w roztworach wodnych poza środkiem piorącym odgrywa pewną rolę ruch, temperatura oraz wartość pH kąpieli.
Wpływ ruchów mechanicznych. Poruszanie tkaniną znajdującą się w kąpieli myjącej ułatwia uwolnienie jej z brudu. Jednak rodzaj tych ruchów powinien być uzależniony od rodzaju włókien, ich stanu zachowania. W żadnym wypadku nie wolno starej tkaniny prać w pralce. Przy silniejszych ruchach w czasie prania materiały, np. wełniane, filcują się i zbiegają. Często kąpiel należy ograniczyć do zanurzenia w cieczy myjącej i powtarzania ruchów mieszania. Stare tkaniny w stanie mokrym wykazują mniejszą odporność niż suche, stąd w czasie mycia wymagają z reguły wzmocnienia w postaci podkładu, np. z tkaniny czy siatki nylonowej. Podkład pod tkaniną pozwala na poruszanie nią w czasie kąpieli i wydobycie jej z cieczy piorącej. W celu osiągnięcia większej skuteczności prania tkaninę czasami tepuje się gąbką, tak aby ciecz myjąca była wyciskana i ssana. Podstawową zasadą mycia jest możliwie małe obciążenie mechaniczne tkaniny. Pomaga w tym umieszczanie jej do tej czynności na stole z rozciągniętą folią plastikową uniesioną na brzegach, tworzącą płaską wannę.