Mechaniczne uszkodzenia. Stare tkaniny mają często rozdarcia, pęknięcia i dziury powstałe w wyniku użytkowania. Wytrzymałość tych tkanin na zginanie, rozrywanie i rozciąganie jest tak dalece osłabiona, że nawet pod wpływem ciężaru własnego powstają w nich pęknięcia i rozerwania. Niemałe znaczenie ma także niewłaściwe przechowywanie, składanie, zawieszanie i ułożenie, np. powodujące nieodwracalne załamania i fałdy.
Światło. Pod wpływem światła wszystkie tkaniny ulegają stopniowemu niszczeniu. Długotrwałe jego działanie sprawia, ze we włóknach, jak i w barwnikach, następują zmiany fizyczne i chemiczne. Promienie pochłaniane przez tkaninę wywołują reakcje fotochemiczne i przyśpieszają proces utleniania. Włókna tracą swoją elastyczność i wytrzymałość mechaniczną, stają się kruche i łamliwe. Proces niszczenia powodowany przez światło przebiega na ogół dość powoli, ale też z reguły jest nieodwracalny. Jak już wspomniano, światło nie tylko przyśpiesza rozpad włókien, ale powoduje także zmiany barwne. Włókna niebarwione żółkną, barwione zaś płowieją. Dotyczy to nie tylko barwników syntetycznych, ale także pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Blakną szczególnie barwniki żółte, nawet kosztowny barwnik z szafranu. W wyniku takich zmian kompozycje kolorystyczne często tracą pierwotne znaczenie. Obserwacje wskazują, że kolejność wrażliwości tkanin na utratę koloru jest następująca: wełna, len, bawełna, juta, jedwab. Daje to jednak tylko pewną orientację.